Eskişehir, Türkiye’nin bir şehri ve yirmi beşinci en kalabalık ili olarak bilinir. Ayrıca Ankara, Konya, Kayseri’nin ardından İç Anadolu’nun nüfus açısından dördüncü büyük ili konumundadır. 1993 yılında Büyükşehir Belediyesi statüsü kazanmıştır. 2021 yılında yapılan nüfus sayımına göre 898.369 kişi yaşamaktadır. Eskişehir öğrenci şehri olarakta bilinen ülkemizin güzide şehirlerinden. Vatandaşlar Eskişehir hakkında pek çok soru soruyorlar. Bunlardan bir taneside Eskişehir'in en mutlu ilçesi hangisi? Sorusu işte bu sorunun cevabı haberimiz içerisinde.
Eskişehir'in en mutlu ilçesi hangisi?
Odunpazarı İlçesi
Odunpazarı, Eskişehir’in en eski yerleşim yerlerinden biridir. Kentin merkezinde bulunan Odunpazarı, diğer ilçelere kıyasla daha yüksek bir konumdadır. Bir söylentiye göre, Eskişehir’e yerleşmek isteyen ilk insanlar, Odunpazarı ve bugünkü Porsuk Çayı arasındaki alana birer koyun ciğeri bırakırlar. Hangi ciğer daha uzun süre dayanırsa, orayı evleri yapacakları yer olarak seçeceklerdir.
Odunpazarı’ndaki ciğer daha geç çürür ve ilk yerleşim burada başlar. Odunpazarı’nın tarihi kent merkezi, 2012 yılında UNESCO tarafından Dünya Mirası Geçici Listesi’ne alınmıştır. 2019 yılında ise ünlü Japon mimar Kengo Kuma’nın tasarımı olan Odunpazarı Modern Müze hizmete girmiştir. Ayrıca Türkiye’nin ilk "Kedi Müzesi"nin de Odunpazarı’nda kurulması planlanmaktadır.
Tepebaşı İlçesi
Tepebaşı Belediyesi, Eskişehir Büyükşehir Belediyesi’ne bağlı bir ilçe belediyesidir. 1993 yılında yedi ilde büyükşehir kurulması kararıyla ilk kademe belediyesi olarak faaliyete başlamıştır. 2008 yılında ise ilçe statüsü kazanmış ve Çukurhisar, Muttalip gibi beldeler de Tepebaşı’na dahil edilmiştir. Tepebaşı, Eskişehir’in ortasından geçen Porsuk Çayı’nın kuzey kısmında yer almaktadır. Burada 19. yüzyılda yapılmış olan Surp Yerrortutyun Ermeni Kilisesi günümüzde Zübeyde Hanım Kültür Merkezi olarak hizmet vermektedir.
Alpu İlçesi
Eskişehir iline bağlı bir ilçe olan Alpu, İç Anadolu Bölgesinde bulunmaktadır. Lületaşı, Türkiye’de sadece Eskişehir’de üretilen bir maden olup, Alpu ilçesinin Beyazaltın mahallesinde (eski adıyla Sepetçi) çıkarılmaktadır. Alpu ilçesi, Eskişehir’in batısında, Sarıcakaya’nın kuzeybatısında, Beylikova’nın doğusunda, Mahmudiye’nin güneyinde ve Ankara il sınırının kuzeyinde yer alan Alpu Ovası üzerinde kurulmuştur. Alpu ilçesi, Mihalıççık-Beylikova-Eskişehir karayolları ve Ankara-Eskişehir demiryolları üzerinde olduğu için ulaşım açısından avantajlı bir konumdadır.
Beylikova İlçesi
Beylikova, Eskişehir ilinin doğusunda bulunan, Alpu ve Mihalıççık ilçeleri ile kuzeyden, Mahmudiye ve Sivrihisar ilçeleri ile güneyden sınırlanan bir ilçedir. İlçenin içinden Porsuk Çayı akar. İlçede kışlar soğuk ve karlı, yazlar sıcak ve kurak geçer. Yıllık yağış miktarı 260–300 mm arasındadır. İlçenin eski ismi “Beylikahır” olup, Selçuklu Devleti döneminde at yetiştiriciliği yapıldığı tahmin edilmektedir.
İlçe merkezi 1890 yılında, Bulgaristan’ın “Byala Slatina” kasabasından gelen Pomak göçmenler tarafından kurulmuştur. 1930 yılında bucak olan Beylikova’ya 1955 yılında belediye teşkilatı getirilmiştir. 1987 yılında ise ilçe olmuştur. İlçe merkezinde Köprübaşı, Ata, Yeni ve Yunusemre adlı 4 mahalle vardır. İlçeye bağlı 21 köy bulunmaktadır. Köylerin en yakını 3 km, en uzak olanı ise 22 km mesafededir.
Çifteler İlçesi
Çifteler, Eskişehir’in bir ilçesidir. 1815 yılı civarında Sultan Mahmut’un emriyle Mahmudiye Çiftliği veya Çiftlikât-ı Hümayun adıyla kurulmuştur. İlk başta Çifteler Köyü olan bu yer, daha sonra Mahmudiye ilçesine bağlanmıştır. 1954 yılında ilçe statüsü kazanmıştır.
Yüzölçümü 820 km2 olan ilçenin ortalama yüksekliği 875 m’dir. İklimi yazın sıcak ve kurak, kışın soğuk ve kurak, bahar ve sonbahar ise serin ve yağışlıdır. İlçede 61.850 hektarlık tarım alanının 14.000 hektarı sulanabilir, 47.580 hektarı kuru tarımdır. Ormanlık alanı ise 1755 hektardır.
Günyüzü İlçesi
Günyüzü, Eskişehir ilinin bir ilçesidir ve İç Anadolu Bölgesi’nde yer alır. Bölgede Hititler ve Roma zamanında da bazı yerleşimler vardı ancak Türklerin gelmesi Selçukluların 1072’de Sivrihisar’a yerleşmeleriyle başladı. Osmanlılar 1289’da Sivrihisar’ı fethettikten sonra bölgeyi Osman Bey’in kardeşi Gündüz Bey yönetti. Gündüz Bey, 3000 civarında Türkmen aşiretini çevreye dağıttı. Bölgenin kültürü Yörük Türkmen geleneklerine dayanır.
Bölgeye yerleştirilen aşiretler şunlardır: Karkın aşireti Sivrihisar’ın Karkın köyü ile Günyüzü’nün Beydili ve Yörme arasına; Beydili aşireti Günyüzü’ndeki Bedil Köyüne; Yazır aşireti Yazır köyüne; Buğdüz aşireti Ayvalı yaylasına; Kılıç aşireti ise Sivrihisar’ın merkez Kılıç Mahallesi ile Günyüzü’nün Gecek köyüne.
Han İlçesi
Han, Eskişehir’in bir ilçesi olmasına rağmen Ege Bölgesi’nde bulunur. Nüfusu sadece 2052 kişidir ve 922 ilçe arasında en az nüfuslu üçüncü ilçedir. Osmanlı döneminde Han, Han-ı Barçın Kazası adıyla anılır ve 119 köyü olduğu kaydedilir. Sınırları bugünkü Emirdağ’ın tamamını, İscehisar’ın kuzeyini, Bayat’ın hepsini, Sivrihisar ve Haymana’nın bir bölümünü kapsar.
Hatta bugün Sultandağı’na bağlı olan Çaykışla’nın, vergi defterinde Han’a bağlı olduğu yazılıdır. Daha sonra Han, eskiden kendisine bağlı olan Emirdağ’a bağlanır ve 1963 yılına kadar Afyon (şimdiki Afyonkarahisar) ilinin bir parçası olur.
İnönü İlçesi
İnönü, Eskişehir iline bağlı bir ilçedir. İstanbul ile Eskişehir arasındaki demiryolu hattı ve Bozüyük’ten Kütahya’ya giden kara yolu ilçenin geçtiği yerlerdir. Ford Otosan’ın kamyon ürettiği fabrika ilçede yer alır. İlçenin kuzeyindeki Eserönü adlı bölgede bulunan sütun başlıkları, buranın Frigler tarafından kurulduğunu göstermektedir. Osmanlı zamanında Anadolu eyaletine, sonra da Hüdavendigar vilayetine bağlıydı.
Bilecik merkezli Ertuğrul sancağının Söğüt kazasına bağlı bir köy olan İnönü, Türk Kurtuluş Savaşı sırasında I. ve II. İnönü Savaşları’na sahne oldu. 1920’de Yunanlar tarafından işgal edilen ve 4 Eylül 1922’de kurtarılan İnönü köyü, 1923’te Bilecik’in il olmasıyla Söğüt ilçesine bağlı bir köy haline geldi.
Mahmudiye İlçesi
Mahmudiye, Eskişehir’in bir ilçesidir ve yaklaşık 8 bin kişi yaşamaktadır. 1950’li yıllarda ilçe statüsü kazanmıştır. 15 köyü bünyesinde barındıran Mahmudiye’nin en dikkat çekici özelliği, Türkiye Jokey Kulübü harasının burada yer almasıdır. Harada yetiştirilen taylar her yıl Mayıs - Haziran aylarında düzenlenen açık arttırmalarla alıcı bulur. Bazı taylar 150-200 bin YTL gibi yüksek fiyatlara satılabilir.
Ayrıca her Eylül ayında bir ay boyunca at yarışları gerçekleştirilir. Mahmudiye’de aynı zamanda T.C. Tarım İşletmeleri Genel Müdürlüğü (TİGEM)'e bağlı Anadolu Tarım İşletmeleri de bulunur. Bu işletme Türkiye’nin en büyük 3 tarım işletmesinden birisidir. Burada yetiştirilen taylar da at sahiplerine satılır ve yarış pistlerinde koşarlar.
Mihalgazi İlçesi
Mihalgazi, Eskişehir’in bir ilçesidir ve eski adı Gümele’dir. Osmanlı döneminde Sultanönü (Eskişehir) sancağına bağlı bir köy iken, daha sonra Göynük kazası ile birlikte Bursa ve Bolu sancaklarına dahil edilmiştir. 1868 yılında Gümele, Kastamonu vilayetinin Bolu Sancağının Göynük kazasına bağlı bir köy olarak kaydedilmiştir. 1894 yılında ise Bilecik’in Söğüt İlçesinin İnhisar bucağına geçmiştir. Fakat, köy statüsünü 32 yıl boyunca sürdürebilmiştir.
Köy halkı, Türk Kurtuluş Savaşı’nda İnhisar’dan gelen Yunan ordusuna karşı koyarak onları geri çevirmiştir. Aynı yıl Mihalgazi İnhisar’dan ayrılarak Söğüt’e bağlı bir bucak haline gelmiştir. Bu durumu 1946 yılına kadar devam ettiren Mihalgazi, 1946 yılında Eskişehir’in Merkez ilçesine, 1957’de de Sarıcakaya ilçesine bağlanmıştır.
Mihalıççık İlçesi
Mihalıççık, Eskişehir’in bir ilçesidir ve 1915 yılına kadar Ankara’ya bağlıydı. Kurtuluş Savaşı sırasında çok kısa bir süre Yunanlılar tarafından işgal edilmiştir. Kuzeyinde Ankara’nın Nallıhan, Beypazarı ve Polatlı ilçeleri bulunmaktadır. Mihalıççık isminin nereden geldiği kesin olarak bilinmemektedir, ancak Köse Mihal veya oğlu Mihalgazi ile ilgili çeşitli söylentiler vardır.
İlçe halkının gelir kaynakları arasında tarım, hayvancılık, madencilik ve hizmet sektörleri yer almaktadır. İlçenin coğrafyası dağlık ve ormanlıktır. Ulaşım yollarına uzak olması, sanayi gelişmemiş olması ve doğal güzellikleri koruması nedeniyle ilçe merkezi geleneksel bir Anadolu kasabası görünümündedir.
Sarıcakaya İlçesi
Sarıcakaya, Eskişehir’in küçük ve şirin bir ilçesidir. Osmanlı zamanında Göynük kazasına bağlı olan ilçe, 1884’te Söğüt’e katılmıştır. Cumhuriyetin kuruluşundan sonra 1944’te Eskişehir merkeze bağlanmış, 1958’de ise Eskişehir’in bir ilçesi olmuştur. 1990 yılında Mihalgazi ilçesinin ayrılmasıyla bugünkü sınırlarını almıştır. Sakarya nehrinin kıyısında yer alan ilçenin Eskişehir’e uzaklığı 47 km’dir.
Sarıcakaya ilçesi Yenipazar, Göynük, Nallıhan, Mihalgazi, İnhisar, Alpu ve merkez ilçe ile komşudur. İlçe, İç Anadolu Bölgesi’nden farklı olarak Karadeniz Bölgesi’nde bulunur ve “mikroklima” iklim özelliği gösterir. Bu yüzden Akdeniz iklimine benzer bir havası vardır.
Seyitgazi İlçesi
Seyitgazi, Eskişehir’in güneyindeki bir ilçedir. Adını, Anadolu’yu İslamlaştırmak için Bizans’a karşı savaşan ve bir savaşta şehit olan Battal Gazi’den almıştır. Ayrıca Anadolu’daki Alevi Müslümanlar için de önemli bir ziyaret yeridir. Seyitgazi’ye ilk insanlar M.Ö. 3000 - 3500 yılları arasında gelmiştir. Tarihte daha çok M.Ö. 800-600 yıllarında tanınmıştır. Seyitgazi, Bizans’tan alındıktan sonra Türkmen halkı buraya yerleştirilmiş ve buraya Türkmen Köyü adı verilmiştir.
Sivrihisar İlçesi
Sivrihisar, Eskişehir’in en büyük ilçesidir. Bu ilçe, Türk kültürü ve tarihi için çok önemli isimlerin doğduğu yerdir. Nasreddin Hoca, Yunus Emre, Aziz Mahmut Hüdai, Hızır Bey gibi büyüklerin Sivrihisarlı olduğu söylenir. Sivrihisar, Ankara’ya 120 kilometre Eskişehir’e 90 kilometre mesafededir. 1926 yılına kadar Ankara iline bağlıydı. Sivrihisar 1289 yılında Osmanlı Devleti’nin egemenliğine girdi.
Osmanlı kurucusu Osman Bey, Sivrihisar ve Eskişehir yöresinin yönetimini kardeşi Gündüz Bey’e bıraktı. 1650 yılında inşa edilen tarihi Surp Yerrortutyun Ermeni Kilisesi günümüzde restore edilmiştir.
Eskişehir ile alakalı en sık karşılaşılan sorulardan birisi Eskişehir'in en mutlu ilçesi hangisi? Sorusu. Bu soruya net bir cevap vermek zor olsada, hem güzel evleri hem de doğal güzellikleri ile ön planda olan Odunpazarı ilçesi Eskişehir halkının en mutlu olduğu ilçe olarak karşımıza çıkıyor.
