Manisa ülkemizin en güzel ve en özel şehirlerinden birisi. Gerek ülke ekonomisine verdiği katkı gereksede Osmanlı dönemindeki önemi nedeniyle Manisa ülkemiz açısından çok kritik bir öneme sahiptir. Ege'nin incilerinden olan Manisa'da birçok güzel ilçe var ve Manisalı vatandaşlar bu ilçeler hakkında pek çok soru soruyor. İşte Manisa'nın en güzel ilçesi ve mahallesi hangisidir? Sorusunun cevabı haberimiz içerisinde yer almaktadır.
Manisa'nın en güzel ilçesi ve mahallesi hangisidir?
Ahmetli ilçesi
Ahmetli, Manisa iline bağlı bir ilçedir. Ege Bölgesi’nde yer alan ilçenin nüfusu 16.530’dur. İlçe halkı üzüm, pamuk, biber, domates, tütün ve zeytin gibi tarım ürünleriyle geçinir. Ahmetli ovası Ege Bölgesi’nin en bereketli üzüm bağlarına sahiptir. İlçede Celal Bayar Üniversitesi’nin fakülteleri de vardır. İzmir-Ankara karayolu üzerinde bulunan ilçe ulaşım açısından rahattır.
Akhisar ilçesi
Akhisar, Manisa ilinin Ege Bölgesi’nde yer alan bir ilçesidir. Şehir merkezindeki on dört mahallenin yanı sıra kırsal kesimde doksan altı köyü de Akhisar’a bağlıdır. Akhisar, 177.419 kişilik nüfusuyla Manisa’nın il merkezinden sonra en kalabalık, Türkiye’nin ise yüz otuz sekizinci sırada en kalabalık ilçesidir. Akhisar Ovası’nda kurulan şehir, çevresinde Gölmarmara, Saruhanlı, Aliağa, Sındırgı, Kırkağaç, Soma ve Gördes ilçeleriyle sınırlanmıştır.
Akhisar, 1645 km²’lik yüzölçümüyle Manisa’nın en büyük ilçesidir. İlçe halkının başlıca gelir kaynağı tarımdır. Tarım alanlarının %47’sini kaplayan topraklarda özellikle zeytin ve üzüm yetiştirilmektedir. Tarımın yanında hammadde odaklı sanayi ve ticaret de ilçenin ekonomik faaliyetleri arasındadır.
Alaşehir ilçesi
Alaşehir, Gediz Ovası’nın doğusunda yer alan, İç Ege Bölgesi’nde Batı Anadolu’nun bir ovalık bölgesidir. Alanı 977 km² olan ilçe, 28 derece 31 dakika 38 saniye doğu boylamı, 38 derece 21 dakika 41 saniye kuzey enlemi üzerinde konumlanmıştır.
İlçe merkezi denizden 189 metre yüksekliktedir. İlçenin ekonomik faaliyetleri arasında tarım, hayvancılık ve sanayi önemli yer tutar. Başlıca tarım ürünleri arasında üzüm, tütün, pamuk, tahıl, armut ve zeytin sayılabilir. Hayvancılıkta ise sığır ve koyun yetiştiriciliği yapılır. İlçede ayrıca üzüm ihracatı yapan 150 firma, üzüm işleyen 80 işletme, Tariş Üzüm Entegre Tesisleri ve Suma Fabrikası ile Sarıkız Maden Suyu Fabrikası bulunur.
Demirci ilçesi
Demirci, Manisa iline bağlı bir ilçedir. İlçe merkezi, eski zamanlarda Lydia ve Misis bölgelerinin arasında bir doğal sınır olan Demirci Dağı’nın batı yamacında yer almaktadır. İlçe, tarih boyunca Yontma Taş, Cilalı Taş, Bakır ve Tunç çağlarını görmüştür. İlçe, Türkiye’nin Batı Anadolu bölgesinde bulunur. İl merkezine 165 km mesafede olduğu için diğer ilçelere göre daha uzak bir konumdadır. Manisa ilinin bir ilçesi olmasına karşın kültürel yapısı Kütahya il merkezine daha yakındır.
İlçenin doğusunda ve kuzeydoğusunda Kütahya, kuzeyinde Balıkesir ili ile sınırı vardır. Güneyinde Manisa’nın Selendi, Kula, batısında ise Gördes ve biraz da Köprübaşı ilçeleri ile komşudur.
Gölmarmara ilçesi
Gölmarmara, Manisa iline bağlı bir ilçedir ve Ege Bölgesi’nin kuzeybatı kesiminde yer alır. İlçenin adı, sınırları içinde bulunan Marmara Gölü’nden gelmektedir. Manisa’nın en küçük ilçelerinden biri olan Gölmarmara, Marmara Dağı’nın eteklerinde kurulmuş, ancak zamanla ova bölgesine yayılmıştır. İlçenin ekonomisi tarıma dayanmaktadır.
Yazın kavun, karpuz, domates, biber, üzüm ve zeytin gibi ürünler yetiştirilirken, kışın lahana, brokoli, karnabahar gibi sebzeler ekilmektedir. Ayrıca bölgede tütün üretimi de sürmektedir.
Gördes ilçesi
Gördes ilçesinin tarihi ve isminin kökeni tam olarak bilinmeyen bir yerdir. Antik çağlardan beri önemli bir yerleşim yeri olan Gördes, “Küçük Asya” isimli kitabında Şarl Leksiyon tarafından 1842 yılında yazılanlara göre iyonluların Atina kralı Kadüz’ün oğlu tarafından kurulmuştur. Gördes ilçesinin sosyal ve ekonomik hayatı çevre ilçeler ile ilişkilidir. İlçenin başlıca gelir kaynakları tütün, haşhaş, buğday ve arpadır.
Son zamanlarda kiraz, çilek ve yayla üzümü yetiştiriciliği de artmıştır. Bazı bölgelerde patates, bezelye, domates ve salatalık da üretilmektedir. Zeytin yetiştiriciliğinin yaygınlaştırılması için de zeytin fidanı dikimi yapılmaktadır.
Kırkağaç ilçesi
Kırkağaç, Manisa iline bağlı bir ilçedir. Ege Bölgesi’nde yer alan ilçe, Manisa’nın küçük yerleşim birimlerinden biridir. Nüfusu yaklaşık 38.000 kişidir. İlçe, Yund Dağı’nın eteğinde ve aynı adı taşıyan ovada kuruludur. İlçenin ekonomisi tarıma dayanmaktadır. Kavun, ilçenin en meşhur tarım ürünüdür. Kırkağaç Kavunu, Karakurt Ovası’nda daha yüksek kalitede yetiştirilmektedir. İlçe, Akdeniz ikliminin etkisindedir. Genellikle ılıman bir havası vardır. Yazları kurak ve sıcak, kışları nemli ve ılık geçer. Ovanın havası kışın ılık, yazın sıcak iken, dağlık bölgede kışlar soğuk ve karlı, yazlar ise daha serin olmaktadır.
Köprübaşı ilçesi
Köprübaşı, Manisa iline bağlı bir ilçedir ve Ege Bölgesi’nde yer alır. İlçe ekonomisi tarıma dayalıdır. Çoğunlukla susuz tarım yapılır. Çilek, buğday, arpa, zeytin,haşhaş, üzüm ve tütün ilçede yetişen başlıca ürünlerdir. Son 5 yılda çilek üretimi ilçenin kalkınmasında büyük rol oynadı. Ekonomi %80 oranında canlanırken, göç durdu. Hatta göç etmiş olanlar geri döndü. 10 yıl önce 2 serada başlayan çilek üretimi, 2 bin dekarlık alana yayıldı. Üretimin önümüzdeki yıllarda daha da artması beklenmektedir. Ayrıca tavukçuluk da ilçede yaygın bir şekilde yapılmaktadır. Baraj gölü kıyısında bulunan ilçede tatlı su balıkçılığı da önemli bir gelir kaynağıdır. Su ürünleri kooperatifi sayesinde baraj gölünden çıkarılan balıkların fazlası ilçe dışına satılarak ilçe ekonomisine katkı sağlamaktadır.
Kula ilçesi
Kula, Manisa’nın ilçelerinden biri olup, nadir görülen bir jeolojik yapıya sahip olan yanardağ patlamalarının sonucudur. Şehir merkezi, Osmanlı Devleti ve Germiyanoğulları Beyliği’nin izlerini yansıtan iyi korunmuş bir konut dokusuna sahiptir ve “yaşayan müze” olarak adlandırılır. Kula-Salihli Jeoparkı, UNESCO Küresel Jeopark Ağı’na dahil olan ilçedeki bir jeoparktır. TÜİK 2011-2019 verilerine göre Kula İlçesi’nde 35.563 hektarlık alan tarım ve meyvecilik için kullanılmaktadır.
Bunun % 81,6’sı Tahıl ekimi, % 5,13’ü sebze ekimi ve % 13,81’i meyve ekimi içindir. Kula’da 2019 yılında en çok üretilen sebzeler karpuz (14.149 ton), salçalık domates (4.677 ton), sofralık domates (4.651 ton) ve kavun (3.695 ton) iken, en çok üretilen meyveler badem (1884 ton), çilek (1500 ton), şaraplık üzüm (1235 ton) ve ceviz (81160 ton)dir. TÜİK 2011-2019 yılı verilerine göre Kula’da 47.833 büyükbaş hayvan ve 119.087 küçükbaş hayvan yetiştirilmiştir. Kula’daki büyükbaş hayvan yetiştiriciliği Manisa’nın % 19,23’ünü, Türkiye’nin % 0,27’sini; küçükbaş hayvan yetiştiriciliği ise Manisa’nın % 8,35’ini, Türkiye’nin % 0,15’ini karşılamaktadır.
Salihli ilçesi
Salihli, Manisa’nın Ege Bölgesi’nde yer alan bir ilçesidir. Kiraz, üzüm ve odun köftesi ile ünlüdür. İlk paranın basıldığı yer olan ve UNESCO Dünya Mirası Geçici Listesi’nde yer alan Sardes Antik Kenti bu ilçede yer almaktadır. Salihli, bölgede tarih, doğa ve termal turizm açısından önemli bir noktadır. Salihli; tarihi zenginliği, verimli arazileri, termal enerji kullanarak sera kurabilmesi, gelişmekte olan Organize Sanayi Bölgesi, İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi ve turizm yatırımları ile dikkat çekmektedir. Salihli ilçesi; konum avantajı, nitelikli iş gücü, doğal kaynakları ve diğer olanakları ile Ege’deki birçok il ve ilçeye nazaran yatırım yapmaya daha uygundur.
İlçede her sektörden kurulan işletme için “eğitimli personel” kolaylıkla bulunabilmektedir. İlçenin üretilen ürünün bölge, ülke ve dünya pazarına ulaştırılması için gerekli ulaşım yollarına sahip olması, üretim maliyetlerini azaltırken pazar payını da arttırmaktadır. Salihli’de gıda, otomotiv, turizm ve tarım başta gelmek üzere çeşitli sektörlerden firmalar faaliyet göstermektedir.
Sarıgöl ilçesi
Sarıgöl, Manisa iline bağlı bir ilçedir ve Ege Bölgesi’nde yer almaktadır. Her yıl 4 Eylül’de Belediye tarafından Bağ Bozumu Şenlikleri düzenlenmektedir. Sarıgöl’de 2004’te 1. Sultaniye Üzüm Festivali gerçekleştirildi. İlçede 1993’te Sarıgöl FM isimli radyo istasyonu kuruldu ancak 1996’da yayın hayatına son verdi. 1998’de Sarıgöl Gazetesi çıkmaya başladı ve hâlâ devam etmektedir. 2008’de Sarıgöl 4 Eylül Gazetesi ise yayın hayatını sonlandırdı.
Son olarak, ilçede haftalık Sarıgöl Gündem Gazetesi yayınlanmaya başladı. Sarıgöl’de Olcak Dede adlı eski bir gelenek vardır ve her yıl Mayıs ayının ilk Cumartesi günü kutlanmaktadır. Sarıgöl İlçesi’nin Ayan Mahallesi sakinleri her yıl Muharrem ayında aşure ve keşkek günü yapmaktadır. Bu gelenek 200 yılı aşkın süredir sürdürülmekte ve son 20 yılda bu geleneğe eklenen yemekler tüm ilçe halkı tarafından tüketilmektedir.
Saruhanlı ilçesi
Saruhanlı, Manisa iline bağlı Ege Bölgesi’nde yer alan bir ilçedir. Denizden 43 m yükseklikte kurulan Saruhanlı’nın toplam nüfusu 56.523, merkez nüfusu ise 14900’dür. 890 km²’lik alana yayılan ilçede 50 mahalle vardır. Osmanlı döneminde 150 hanelik bir köy olan Saruhanlı, 1956 yılında ilçe statüsü kazandı. İlçe sakinlerinin çoğu Balkanlardan gelen göçmen kökenlidir. İlçede tarım önemli bir gelir kaynağıdır. Çekirdeksiz üzüm, pamuk, mısır gibi ürünler bölgede bolca yetiştirilmektedir.
Selendi ilçesi
Selendi, Manisa iline bağlı bir ilçedir. Ege Bölgesi’nde yer alan ilçe, 1954 yılında kurulmuştur. Manisa’ya 155 km, Uşak’a 70 km uzaklıktadır. Selendi çayı, Gediz Nehri’nin önemli bir kolu olarak ilçe sınırları içinden akar. İlçenin ana gelir kaynakları tütüncülük, hayvancılık ve tarımdır. Bazı köylerde kirazcılık da gelişmiştir. Selendi’de görülebilecek yerler arasında Kınık mahallesi piknik alanı, Gavur evleri kaya mezarları, Bayraklı anıtı sayılabilir. İlçenin merkezinde 8.108 kişi yaşamaktadır. Toplam nüfusu ise 26.500’dür.
Ancak göç veren bir ilçe olduğu için göç edenlerle birlikte nüfusu 77.000’i aşmaktadır. Manisa’nın en seyrek nüfuslu ilçesidir. İlçede eskin mahallesinde altın-kurşun-krom karışımı bir maden yatağı vardır. Bu maden bir süre işletilmiş ancak Bulgaristanlı firmanın iflas etmesi nedeniyle kapatılmıştır ve şu anda kullanılmamaktadır.
Soma ilçesi
Soma, Manisa iline bağlı bir ilçedir ve Ege Bölgesi’nde yer alır. Yunt Dağı’nın etrafında kurulmuş olan Soma, Türkiye’nin en hareketli fay hatlarından biri olan ve Pamukçu’dan Bergama’ya kadar uzanan Savaştepe fay hattının üzerindedir. Soma, tahin helvası ve cevizli lokumu ile ünlüdür. Ayrıca linyit kömürü madenleri ve iki termik santrali ile bilinir. Bu termik santraller Türkiye’nin elektrik ihtiyacının %10’unu sağlar. 2015 yılında eski Enerji ve Tabii Kaynaklar Bakanı Ali Rıza Alaboyun, Soma’da 100 tonluk altın rezervi olduğunu duyurdu.
Şehzadeler ilçesi
Şehzadeler, Manisa ilinin Ege Bölgesi’nde yer alan ilçelerinden birisidir. Manisa merkez ilçesinin 6360 sayılı kanunla 12 Kasım 2012 tarihinde bölünmesiyle ilçe statüsü kazanmıştır.
Turgutlu ilçesi
Turgutlu, Manisa’nın Ege Bölgesi’nde yer alan ilçelerinden birisidir. Turgutlu; Ahmetli, Manisa, Kemalpaşa, Saruhanlı, Ödemiş ve Bayındır ilçeleri ile komşudur. Ege Denizi’ne 55 km uzaklıkta olup rakımı 78 metredir. Alanı 530 km’dir. İlçenin ana gelir kaynakları tarım ve sanayidir. Gediz Havzası’nda bulunan Turgutlu’da, çekirdeksiz üzüm, pamuk, tütün, domates, buğday, kiraz, şeftali, erik ve zeytin yetiştirilen başlıca ürünlerdir. Pamuk ekimi son zamanlarda mısır ekimine yer vermiştir.
Kapari, kekik gibi farklı bitkilerin yetiştirilmesi de son zamanlarda tarımsal faaliyetler arasına katılmıştır. Arpa ekimi, hayvanların yeşil yem ihtiyacını karşılamak için yapılmaktadır. İlçede konserve fabrikalarının varlığı ile domates, biber ve salatalık ekimi son zamanlarda yükselmiştir. İlçedeki hayvancılık da son dönemde gelişme göstermiştir. Hayvancılığın artmasıyla birlikte silajlık mısır, fiğ, tritikale gibi bitkilerin yetiştirilmesi de çoğalmıştır.
Yunusemre ilçesi
Yunusemre, Manisa ilinin Ege Bölgesi’nde yer alan bir ilçesidir. 2012 yılında Manisa merkez ilçenin bölünmesi sonucu kurulmuştur. Manisa’nın en kalabalık ilçesi olan Yunusemre’nin nüfusu 257.993’tür.[1] İlçe ismini, 13. yüzyılda yaşamış olan tasavvuf ve halk şairi Yunus Emre’den almıştır. İlçe, Gediz Ovası üzerinde ve Spil Dağı ile Yamanlar Dağı’nın yamacında yer almaktadır. İlçenin güneyinde Spil ve Yamanlar Dağı, batısında İzmir’in Menemen ilçesi, kuzeyinde Yunt Dağları, doğusunda Şehzadeler ilçesi ve kuzey doğusunda Saruhanlı ilçesi vardır. Gediz Nehri ilçenin içerisinden, yerleşim alanlarının ise kuzeyinden akar. İlçenin temel geçim kaynakları tarım ve sanayidir.
Manisa çok güzel olan ilçelerini sizlere tanıttık. Güzellik göreceli bir kavram olmasına rağmen bize göre Manisa'nın en güzel ilçesi Sarıgöl'dür.
Kaynak: Mehmet Pamuk
